คำพยากรณ์ของดาเนียล

คำพยากรณ์ของดาเนียล โดย อาเชอร์ อินเทรเตอร์

หนังสือดาเนียลแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วนหลักๆ บทที่ 1 ถึงบทที่ 6 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตของดาเนียลและเพื่อนๆของเขา ขณะที่กำลังเป็นข้าราชการในบาบิโลน และเปอร์เซีย บทที่ 7 ถึงบทที่12 นั้นเกี่ยวนิมิตเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า และเรื่องสิ้นยุค

ในแง่ของความก้าวหน้าด้านการรับการเปิดเผยสำแดงของบรรดาผู้เผยพวจนะชาวอิสราเอล ดาเนียลได้รับการสำแดงในระดับที่ล้ำหน้าที่สุด นิมิตซึ่งเกี่ยวกับการเสด็จมาของพระเมสสิยาเพื่อเตรียมหนทางสำหรับข่าวประเสริฐ นิมิตของเขาเกี่ยวกับสิ้นยุคนั้นเป็นเบื้องหลังและบริบทหลักของหนังสือวิวรณ์

บทที่ 7-12 ประกอบด้วย 4 นิมิตหลัก:

1. บทที่ 7 : ปีแรกของรัชกาลเบลชัสซาร์ - นิมิตถึงสัตว์ 4ชนิด และผู้ซึ่งเจริญด้วยวัยวุฒิ

2. บทที่ 8: ปีที่ 3 ของรัชกาลเบลชัสซาร์ – นิมิตเกี่ยวกับแกะผู้ (เปอร์เซีย/เมเดซ) และแพะผู้ (กรีก)

3. บทที่ 9: ปีแรกของรัชกาลดาริอัส - คำพยากรณ์เกี่ยวกับ 70 สัปดาห์ และพระเมสสิยาห์ (ผู้ที่ถูกเจิมไว้) ถูก "ตัดออก"

4. บทที่ 10-12 – ปีที่ 3 ของรัชกาลโคเรช (ไซรัส) - บทสรุปของสิ้นยุคโดย "บุรุษในเปลวเพลิง"

ความเข้าใจของดาเนียลต่อนิมิตของเขานั้นจำกัด เขาได้รับการเปิดเผยว่าความสมบูรณ์ของคำเผยเหล่านั้นจะสำเร็จในภายภาคหน้า และความหมายของคำเหล่านั้นจะถูกปิดผนึกจนกว่าวันนั้น (ดาเนียล 8:26, 12:4,9)

ซึ่งในคำเผยพระวจนหลักทั้งสี่นี้ล้วนอ้างอิงโดยตรงถึงเยชูวาห์(พระเยซูคริสต์ในภาษาฮีบรู) ในฐานะ “พระเมสสิยาห์” “องค์จอมโยธา (จอมของบริวาล)” “ทูตสวรรค์ของพระเจ้า” (ดาเนียล7:13-14; 8:11, 15, 25; 9:25-26; 10:5-6, 20-21).

คำเผยพระวจนะได้กล่าวถึงอำนาจซาตานสองขั้วที่แข็งแรงและเข้ามาทำสงครามฝ่ายวิญญาณต่อต้านอาณาจักรของพระเจ้า:คือ พาราส (เปอร์เซีย) และ ยาวาน (กรีก) เปอร์เซียนั้นตั้งอยู่ทางตะวันออกของอิสราเอล และกรีกนั้นอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ มันไม่ยากที่จะเห็นว่าสิ้นยุคนั้นเชื่อมโยงกับปัจจุบันกาลของเรา กลุ่มอิสลามหัวรุนแรงนั้นเกี่ยวข้องกับวิญญาณพาราส และกลุ่มมนุษยนิยมตะวันตกที่ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้านั่นคือวิญญาณยาวาน

แต่ในขณะเดียวกันแม้อำนาจของวิญญาณพาราสและยาวานนั้นเป็นวิญญาณชั่ว แต่ผู้นำชนชาติในบริเวณที่ได้รับผลกระทบนั้นก็สามารถทำสิ่งดีได้เช่นกัน ทั้งดาริอัส และไซรัสนั้นก็ได้รับการยกย่องในพระคัมภีร์ และเช่นเดียวกับความรุ่งเรืองของอารยธรรมของอเล็กซานเดอร์มหาราชจากกรีก (ซึ่งที่จริงคือมาซิโดเนีย) ก็สามารถถูกมองในแง่ดีได้เช่นกัน  จะเห็นได้ว่าทูตสวรรค์ของพระเจ้า(เยชูวาห์) ได้ต่อสู้เพื่อกษัตริย์ดาริอัส (ดาเนียล 11:1) และไซรัสเองก็ถูกเรียกว่า “ผู้ได้รับการเจิม” (มาชิอัค) ของพระเจ้าเมื่อเขาเป็นผู้ลงนามประกาศการรื้อฟื้นเยรูซาเล็ม (อิสยาห์ 45:1)

การอธิษฐานวิงวอนกับการสำเร็จสมบูรณ์ของคำเผยพระวจนะ

ในบริบทเชิงประวัติศาสตร์ของเหล่าคำเผยพระวจนะสุดท้ายของดาเนียล สองอันแรกเกิดขึ้นในช่วงการครองราชของเบลชัสซาร์ผู้เป็นทายาดที่ชั่วร้ายของเนบูคัสเนสซาร์ เขาเป็นผู้ที่เป็นเหตุให้เกิด "ลายพระหัตถ์บนผนัง" (ดาเนียล 5) ดาเนียลได้ทำนายถึงการถูกทำให้ต่ำลงของเบลชัสซาร์ ซึ่งเกิดขึ้นทันทีหลังมีลายพระหัตถ์เกิดขึ้นบนผนังวัง คืออาณาจักรของเบลชัสซาร์ก็ถูกครอบครองโดยดาริอัส

ดาเนียลนั้นจึงได้เริ่มทำงานที่ยิ่งใหญ่ของเขาโดยการรับใช้ในฐานะอภิรัฐมนตรีในรัชกาลของดาริอัส และไซรัส (ดาเนียล 6:2) ดูเหมือนว่าการตัดสินใจที่จะช่วยเหลือให้ศิโศนกลับสู่สภาพดีนั้นมาจากผลทางการเมือง จากคำอธิษฐาน และจากคำเผยพระวจนะของดาเนียลในช่วงเวลาการครองราชของไซรัส

ดาเนียลศึกษาคำเผยพระวจนะของอิสยาห์ และเยเรมีห์ และเริ่มอธิษฐานเพื่อให้คำเผยพระวจนะนั้นสำเร็จสมบูรณ์ในยุคสมัยของเขา อย่างเดียวกับที่เราถูกเรียกให้อ่านคำเผยพระวจนะในพระคำภีร์และอธิษฐานให้คำเผยพระวจนะทั้งหลายนั้นสำเร็จสมบูรณ์ในยุคสมัยของเราด้วย ขอให้เรารับการเจิมแบบเดียวกันนี้ที่จะมีความเข้าใจเช่นเดียวกับดาเนียล ในการอธิษฐาน อดอาหาร วิงวอนเผื่อผู้อื่น และกลับใจอย่างที่เขาได้ทำ และเชื่อว่าเราสามารถเปลี่ยนประวัติศาสตร์ผ่านความเชื่อ และคำเผยพระวจนะด้วยเช่นกัน

ขอบคุณข้อมูลจาก http://reviveisrael.org/