เมื่อกล่าวถึงบรรดาอัครสาวกของพระเยซูคริสต์ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น “สาวกที่พระองค์ทรงรัก” เราคงจะทราบได้ทันทีว่ากล่าวถึง “อัครสาวกยอห์น” เพราะในพระคัมภีร์ท่านเองเป็นผู้กล่าวอ้างไว้ ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่า พระเยซูทรงลำเอียงซึ่งขัดกับพระลักษณะของพระองค์ แต่ทว่าการที่ท่านเขียนอ้างแบบนี้เป็นเพราะท่านมั่นใจในความรักของพระเยซูที่มีต่อท่าน หลายคนอาจจะเขียนโอ้อวดว่า “เขาเป็นผู้รักพระเจ้า” และทำสิ่งต่างๆเพื่อพระเจ้าให้ผู้อื่นรับรู้ แต่ท่านเป็นผู้โอ้อวดว่า“พระเจ้าทรงรักท่าน” และท่านเองเป็นบุคคลสำคัญที่เป็นพยานถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่ทรงประทานให้กับมนุษย์ทุกคน เมื่อเราอ่านพระธรรมยอห์น เราจึงมองย้อนกลับมาสำรวจชีวิตของเรา เราสามารถเรียนรู้จากชีวิตของท่านยอห์น “สาวกที่พระองค์ทรงรัก” ได้ดังต่อไปนี้
ก้าวสู่การทรงสถิต : ชีวิตเต็มด้วยหมายสำคัญการอัศจรรย์
ยอห์น หรือ โยฮันนัน יוחנן ชื่อของท่าน หมายถึง “พระยาห์เวห์ทรงสง่างาม” (Yahweh is gracious) บิดาของท่านชื่อ “เศเบดี”เป็นชาวประมงอยู่เมืองเบธไซดา (ยน.1:44 ) และมารดาชื่อ “สะโลเม” ซึ่งเป็นสตรีคนหนึ่งที่ได้อุทิศตัวปรนนิบัตรับใช้พระเยซูคริสต์ท่านยอห์นและพี่ชายคือ ยากอบ ได้รับการทรงเรียกขณะที่กำลังปะชุนอวนอยู่กับบิดาที่ชายทะเลกาลิลี(มธ. 4:22) ท่านทั้งสองได้ละจากอาชีพของท่านและได้ละทิ้งชีวิตเก่าเพื่อก้าวสู่การทรงสถิตและติดตามรับใช้กับองค์พระเยซูคริสต์
ท่านได้เขียนบันทึกเหตุการณ์ต่างๆที่พระเยซูทรงกระทำหมายสำคัญเป็นการยืนยันถึงการเป็นพระบุตรของพระเจ้าเพื่อทำให้เรามีความเชื่อและก้าวตามอย่างมั่นใจในพระสัญญาของพระองค์ดั่งเช่น
พระเยซูทรงเปลี่ยนน้ำเป็นเหล้าองุ่น(ยน.2:1-11)พระสัญญาคือเราจะไม่กระหายอีกเลย(ยน.4:14),
พระเยซูทรงเลี้ยงคน 5,000 คน (ยน. 6:1-14) พระสัญญา คือ เราจะไม่หิวอีกเลย (ยน.6:35),
พระเยซูทรงดำเนินไปบนทะเลสาบ(ยน.6:16-21) พระสัญญา คือ พระองค์จะไม่ทอดทิ้งผู้ที่เชื่อในพระองค์และนำไปยังจุดหมายปลายทาง (ยน. 6:37),
พระเยซูทรงรักษาคนตาบอดแต่กำเนิด(ยน.9:1-7)พระสัญญา คือ พระองค์ทรงสัญญาว่าจะไม่ให้เราเดินในความมืดเลย (ยน. 8:12),
พระเยซูทรงรักษาลาซาลัสให้เป็นขึ้นมาจากความตาย (ยน.11:1-46) พระสัญญาคือเราจะไม่ตายและรักชีวิตนิรันดร์ (ยน.11:26)
การก้าวสู่การทรงสถิต ทำให้เรามีชีวิตที่เต็มด้วยหมายสำคัญการอัศจรรย์ ทางแห่งกางเขนเป็นทางแห่งความถ่อมใจรับใช้ผู้อื่น ไม่ใช่นำไปสู่เกียรติของตนเอง พระองค์เสด็จมามิใช่เพื่อให้คนอื่นรับใช้ แต่เพื่อรับใช้ผู้อื่น (มธ.20:26) พระองค์เป็นแบบอย่างแห่งความถ่อมใจโดยการล้างเท้าเหล่าสาวก (ยน.13:1-15) ความถ่อมใจเป็นเงื่อนไขที่จะได้รับสิทธิอำนาจเพื่อเราจะเดินตามพระองค์
พบพระพักตร์ : ชีวิตเปลี่ยนแปลง
ยอห์นเป็นสาวกที่มีอายุน้อยที่สุด และเป็นหนุ่มโสดเพียงคนเดียวในบรรดาสาวกทั้ง12 คน ท่านเป็นคนมีนิสัยใจร้อนเหมือนยากอบพี่ชาย พระเยซูทรงเรียกท่านทั้ง 2 คนว่า “ลูกฟ้าร้อง” เพราะใจร้อน พระเยซูทรงใช้ให้ท่านทั้งสองเดินทางไปล่วงหน้าเพื่อจัดเตรียมอาหารและที่พัก แต่ชาวสะมาเรียไม่ต้อนรับ เพราะทราบว่าพระเยซูและสาวกเป็นคนยิว ท่านทั้งสองโกรธมาก รีบไปหาพระเยซูเพื่อขอไฟจากฟ้ามาเผาผลาญพวกเขา และพระเยซูทรงได้ให้บทเรียนแก่ท่านทั้งสองว่า “พระองค์เสด็จมาในโลกมิใช่ทำลาย แต่เพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอด” (ลก.9:51-56) จากคนใจร้อนกลายเป็นคนใจรักผู้อื่น
ยอห์นมีประสบการณ์ในการพบพระพักตร์กับพระเจ้าแบบหน้าต่อหน้า(Encounter) ทำให้ชีวิตของท่านเปลี่ยนแปลง หัวใจเปลี่ยนไป เป็นหัวใจใหม่ที่รักคนแบบที่พระเจ้าทรงรักพระเยซูคริสต์ทรงนำเปโตร ยากอบและยอห์นขึ้นไปบนภูเขาทาโบร์เพื่อสำแดงพระกายของพระองค์(มธ.17:1-7)
ท่านทั้ง 3 ได้พบพระพักตร์ของพระองค์ ทำให้ชีวิตของพวกท่านปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจาก “คนที่รู้จัก”เป็น “คนที่รู้ใจ” เข้าใจถึงพระทัยและแผนการของพระองค์ที่ทรงเสด็จมาในโลกนี้เพื่อช่วยคนให้รอด
ซบพระทรวง : สนิทสนมชิดใกล้ ลึกในพระทัยเพื่อเข้าใจหัวใจพระบิดา
ยอห์นเป็นสาวกที่พระเยซูคริสต์ทรงรัก เพราะท่านจะนอนลงเพื่อซบพระทรวงในช่วงเวลารับประทานอาหาร เป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด “สนิทสนม” ไม่ใช่แบบ “สนิมสะสม”ที่เหินห่าง เปรียบดังแขนงองุ่นที่ติดกับเถาองุ่น(ยน.15)
แม้แต่เรื่องสำคัญ ท่านเปโตรก็กระซิบให้ยอห์นถามพระเยซูคริสต์ว่าใครเป็นผู้ทรยศต่อพระองค์ (ยน.13:24-25) เพราะท่านยอห์นได้เข้าไปสนิทสนมชิดใกล้ซบที่พระทรวงของพระคริสต์ทำให้ได้ยินเสียงพระทัยและท่านสามารถเข้าใจหัวใจของพระองค์ พระองค์ทรงสำแดงแผนการน้ำพระทัยมากมายให้แก่ท่าน ท่านจึงเป็นผู้ที่ได้บันทึกถึงเหตุการณ์ต่างๆเพื่อเป็นพยานถึงพระเยซูคริสต์ทั้งในพระธรรมยอห์น จดหมายฝากยอห์นทั้ง 3 ฉบับและพระธรรมวิวรณ์
หลังจากมีการเหตุการณ์การข่มเหงครั้งใหญ่(กจ.3) ยอห์นได้เดินทางไปเทศนาในแถบเอเชียน้อยไปอยู่ที่เมืองเอเฟซัสถูกจับในสมัยจักรพรรดิโดมีเซียน (ค.ศ.95) ถูกโยนลงไปในกะทะน้ำมันเดือด แต่ไม่เป็นอันตรายใดๆ จึงถูกเนรเทศไปที่เกาะปัทมอส (ค.ศ. 96-97) และสิ้นชีวิตที่นั่นในราวปี ค.ศ. 104 นับเป็นสาวกที่มีอายุยืนยาวที่สุด สมกับที่พระเยซูคริสต์ได้ตรัสไว้ว่า “ถ้าเราอยากจะให้เขาอยู่จนเรามานั้นจะเป็นเรื่องอะไรของเจ้าเล่า…”
ท่านยอห์นสาวกที่ทรงรักคนนี้แหละที่เป็นพยานถึงเหตุการณ์เหล่านี้และเป็นผู้ที่บันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้และเราทราบว่าคำพยานของเขาเป็นความจริงมีอีกหลายสิ่งที่พระเยซูได้ทรงกระทำถ้าจะเขียนไว้ให้หมดทุกสิ่งแม้หมดทั้งโลกก็น่าจะไม่พอไว้หนังสือที่จะเขียนนั้น (ยน 21:23-25) ท่านยอห์นเป็นผู้รับความไว้วางใจจากพระเยซูคริสต์ พระองค์ฝากนางมารีย์มารดาของพระองค์ให้กับยอห์นเป็นผู้ดูแล เมื่อพระองค์เสร็จไปที่กางเขน (ยน.19.26-27)
อัครสาวกยอห์น ท่านได้ชื่อว่าเป็น "อัครทูตแห่งความรัก" เพราะท่านได้นิยามความรักว่า “พระเจ้าทรงเป็นความรักผู้ที่รักก็จะรู้จักกับพระองค์และให้เราทั้งหลายรักกันและกัน” (1 ยน.4) ท่านเป็นผู้ที่ถูกใช้ไปเพื่อส่งข่าวสารที่สำคัญที่สุดของโลกคือ “ข่าวสารแห่งความรัก” (ยน 3:16)อัครสาวกยอห์นจึงเป็นแบบอย่างในการก้าวเดินตามการทรงสถิต มีชีวิตที่ติดสนิทกับพระเยซูคริสต์ได้พบพระพักตร์ นั่งซบที่พระทรวง รู้จักพระทัยและทำตามพระทัย
ดังนี้แหละยอห์นจึงเป็น “สาวกที่พระองค์ทรงรัก”เราทั้งหลายก็อยากจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน
