“เราเป็นเถาองุ่น พวกท่านเป็นแขนง คนที่ติดสนิทอยู่กับเราและเราติดสนิทอยู่กับเขา คนนั้นจะเกิดผลมาก เพราะว่าถ้าแยกจากเราแล้วพวกท่านจะทำสิ่งใดไม่ได้เลย” (ยอห์น 15:5)
💒 พระองค์ทรงต้องการความสัมพันธ์สนิทมากกว่าชีวิตที่ให้ความสำคัญแค่การรับใช้🏦
พระบิดาทรงต้องการลูกมากกว่าคนงาน เพราะต้องการให้พรมากกว่าขอบคุณ
มัทธิว 20:1-6 คนงานทำสวนองุ่นได้รับผลผลิตเท่ากันไม่ว่าจะมาก่อนหรือหลัง นั่นคือ “พระคุณ” ไม่ใช่รางวัลจากการพยายาม
คำขอบคุณมีสำหรับการรับจ้าง แต่พระคุณมีสำหรับการรับใช้ พระพรมีสำหรับความเป็นลูก
ลูกา 15:11-32 พ่อต้องการรับบุตรน้อยหลงหายกลับมามากกว่ารับสมัครคนงาน
ที่สวนเอเดน พระบิดาให้มนุษย์(อาดัม) ดูแล(Cultivate)สวนเพื่อได้กินผล เพราะความเป็นลูก(sonship) แต่ความบาปจากการไม่เชื่อฟัง ทำให้ต้องออกจากสวน และทำงานหนักเพื่อได้ผลิตผลจากความพยายามด้วยการเป็นลูกกำพร้า(Orphan) จนตาย แต่พระเยซูเป็นอาดัมสุดท้ายที่ทำให้ได้ชีวิต
“มนุษย์ คนแรกคืออาดัม จึงเป็นผู้มีชีวิต” แต่อาดัมสุดท้ายนั้นเป็นวิญญาณผู้ประทานชีวิต”(1โครินธ์ 15:45 )
ที่ไม้กางเขน พระบุตรได้ เชื่อมแขนงให้กลับคืนสู่เถาแห่งชีวิตในพระบิดาอีกครั้ง เราทั้งหลายจึงได้ชีวิตในความเป็นลูกกลับคืนมา 🙂
แขนงจะไม่เกิดผลเองหากไม่ติดกับเถา เราจะไม่เกิดผลมาก หากไม่มีชีวิตที่ติดสนิทกับพระบิดา